روی چه چیزی وسوسه داشته باشیم!

واقعا نمی دونم عنوان این پست، گویای این مطلب است یا نه؟. اما من می خواهم که در این پست پرده از اسرار شخصیتی فوق العاده ای بردارم که برای من 100% جالب است و امیدوارم برای خوانندگان هم جالب باشد؛ البته اصراری هم ندارم که جالب باشد!. -نه اینکه آدم خیلی خودخواهی باشم ، نه! ؛ اما چون مخاطب اولم، خود من هستم!.

من دوست دارم و در زندگی خودم این نکته را تبدیل به قانون کنم که باید روی کیفیت وسوسه داشته باشم ؛ نه روی قیمت .

به نظر خودم آدم تا می تواند روی اینکه چه چیزی بهتر و کارامد تر و بروزتر و زیباتر باشد  ، تمرکز کند تا اینکه بخواد با قیمت ارزانتری ، کالا یا هرچیزی که فکر می کنید، بخرد.

کیفیت حرف اول را می زند ؛ مسئله پول که در میان میاد ، آدم زود گول می خورد و دست به انتخاب های نادرستی می زند.

آدم های خیلی موفقی را دیده ام که حساسیت عجیبی روی خود یک کالا یامشابه آن داشته اند ؛ شاید ساعت ها و روز کلنجار رفته اند تا کیفیت بهتری دریافت کنند و اما در مورد قیمت ، زیاد حساس نبوده اند  - بد برداشت نشود ؛ منظورم این نیست که با هر قیمت گزافی که فروشنده خواست ، شما موافقت کنید!. -

زاویه دید انسانها با هم فرق می کند ؛ عموما افراد فقیر جامعه توجه شان به قیمت هاست ؛ حتی شده به پایین بودن ارزش و کارایی و کیفیت باشد.

اما توجه یه عده ای دیگر به کیفیت و زیبایی و شیکی و مارک بودن است ؛ دسته دوم به نظرم ، موفقتر و بیشتر خوشبختی را احساس می کنند.

حساسیت بعدی این دسته از افراد به بهتر شدن و بهتر بودن است ؛ متوسط بودن و یا پزیرفتن ، کاستی در بخشی از زندگی را نمی پذیرند.

شاید فقط همین نگرش این افراد بوده که موجب تفاوت شده چون از لحاظ کارکرد و عملکرد ،؛همه انسانها ، یکی اند .

منظورم اینه که هر انسانی وقتی شرایط کاری مناسبی بیابد ، دست به کار می شود اما افراد شکست با چنین موقعیت هایی روبرو نمی شوند.

"عامل شانس" فقط بازتاب ظاهری یک خوشبختی ست ؛ عامل پنهان و قدرتمند و قسمت زیرین کوه ، نگرش و باور انسان است.

 

 

 

موفقیت شانسی هست یا عرق جبین!

تقریبا همه مردم جهان به دنبال موفقیت هستند و بازهم  تقریبا همه شان موفق شدن را به دو دلیل می دانند :  شانس  یا عرق ریختن .

البته ظاهر قضیه هم ، همین را نشان می دهد ؛  اما من می خواهم به شما یک دلیل پنهان را برای موفق شدن بگویم : 

این دو مورد نخ نما که همه مردم دنیا به آن اعتقاد دارند ؛ ظاهر مسئله هست اما در واقعیت یک دلیل مخفی و تا حدودی پنهان وجود دارد که کمتر کسی از آن به عنوان دلیل موفقیت یاد می کند ؛ چون اولا  خیلی درونی هست  ؛ و شاید خود فرد موفق هم دلیل اصلی موفقیتش را نداند.

دوما برای بقیه که می خواهند دلیل موفقیت شما را بدانند ، جالب نیست .

به همین دو دلیل و شاید هم دلائل دیگری ، هیچ فرد موفقی حاضر نیست دلیل واقعی موفقیتش را بر ملا سازد.

بگذارید  یک مثال بگویم  ؛  من  یک  دوستی داشتم  که با من همکار هم بود منتها در بخش دیگری و جای دیگری و مستاجر بود و با رنج مستاجری دست و پنجه نرم میکرد  تا  اینکه در بخش این دوست ما ، خیری پیدا شد و به همه افراد اون بخش از اداره ، زمین قسطی داد.

خب ، شاید  تا اینجا  شما، این  مسئله را به شانش ایشان حواله دهید ؛ و بعد از مدتی  صاحب اتومبیل  هم شد و کلی موفقیت دیگر هم به دست آورد .

در اون ابتدا ،  همه افراد دیگر زمین هایشان را فروختند به قیمتی خیلی پایین اما  این فرد چنین نکرد.

روزی خودش می گفت : من  از اول مطمئن بودم که خودم صاحب می شوو و به همه چیز  می رسم ؛ خب تا حدودی دلیل موفقیت را گفتم.

دلیل اصلی موفقیت این هست که شما خودتان را لایق اون موفقیت بدانید و موفقیت مد نظرتان را خیلی بزرگ و عجیب و غریب ندانید.

و خودتان را تا حد موفق می دانید ، این مسئله مهم هست.

و اینکه چقدر خواسته های درونیت بزرگ هست.

و اینکه چقدر از موفقیتت مطمئن هستی.

از  یک  تا  ده  به خودتان از   نمره ارزشمندی و لیاقت  چه قدر می دهید ، مقدار موفقیت شما را تعیین می کند.