خیلی از ماها به غلط اعتقاد داریم که باید همیشه از شرایط خوب بگوییم و از اینکه همه چیز گل و بلبل است!. اما آیا واقعا این روش درستی است؟ و آیا کسی از این رهگذر به موفقیت رسیده است؟.
اما نکته ای که من به آن رسیده ام این است :
ما یک نوع سیاه نمایی خوب داریم. خیلی از افراد موفق موقع حرف زدن واقعا سیاه نما هستند؛ چون این خودش رمز موفقیت است.
یادتان هست که دونالد ترامپ با اینکه فرد موفقی است چطوری موقع سخنرانی از شرایط بد امریکا می گفت و حتی طبق نظر تحلیل گران خیلی زیادی سیاه نمایی می کرد.
بدبینی زیادی و به طور مثبت نقش یک حفاظ را برای انسان دارد.
به نظر من تا می توانید بدی ها را ببینید و به دنبال برطرف نمودنشان باشیم.
من فکر می کنم به غلط در جامعه ما جا افتاده است که نباید سیاه نمایی کنید .
اتفاقا باید تا می توانید سیاه نمایی کنید!! تا عیوب و نواقص خودش را نشان دهد.
