جواب این سوال ، واضح است ؛ خودسر باشید! . حد اقلش این است که مجبور می شوید خودتان فکر کنید و بالا و پائین کنید و مستقل از دیگران ، عمل کنید .و آخرش اگر سرتان به سنگ خورد ، کسی را مقصر بدبختی تان نمی دانید !.
در ثانی ، همه ماها در بیشتر تصمیم گیری های کوچک و بزرگ مان ، تنها هستیم ؛ و باید تنهایی تصمیم بگیریم.
ما باید یاد بگیریم ، مسئول تمام تصمیم گیری های کوچک و بزرگ مان باشیم.!
اگر منظور از خودسر ؛ کسی ست که بدون توجه به اخطارهای دیگران دست به عمل می زند ، ودیده ودانسته ، چشم بر روی واقعیت ها می بندد ،..
و اگر منظور از از سر به راه بودن ؛ یعنی کسی که برای خودش ارزشی قائل نیست و همیشه تابع نظر دیگران - از کوچک ترین تصمیم ها تا بزرگ ترینشان - است ، واصلا توانایی ارزیابی ندارد .
هیچ کدامشان خوب نیستند!.
