تجربه به من آموخته است که موفق شدن از طریق دو تا راه به دست می آید : سر و صدا کردن و تحرک داشتن و راه دوم از طریق عمیق شدن؛ عمیق فکر کردن و عمیق کار کردن...
اما من از هردو راه نتیجه دیده ام .
ولی اینکه کدام یک راه بهتری است؟ من خودم هم نمی دانم .
اگر کسی می داند که کدام راه بهتر است. کامنت بذارد .
هر سال که اول محرم می شود و عزاداری و سینه زنی و تیغه زنی و...شروع می شود همیشه برای من این سوال تداعی می شود که چرا واقعا برای امام حسین عزاداری می شود. شهدا که جایشان بهشت الهی ست و در ناز و نعمت به سر می برند نیازی نیست که ما در این دنیا برای شان لباس سیاه بپوشیم و به سر و صورت بزنیم و داد و بی داد و گریه و نوحه کنیم.
به نظر من بیشتر می خورد که برای یزید و ابن زیاد و قاتلین امام حسین گریه و ماتم و لباس سیاه باشد که واقعا آخرتشان را ویران کردند ...
خود امام حسین به ما نمی خندد که اینا را ببین برای من گریه می کنند من که حالم خیلی خوبه ..
در مورد پولداری و راه های پول دار شدن حرف و حدیث های زیادی گفته شده و الان به برکت سوشیال مدیا هم هم کسی از در وارد میشود تبدیل به استاد آموزش ثروتمندی می شود...
توی یوتیوب هم سری بزنید از شرق و غرب عالم همه می خواهند به ما درس ثروتمندی بدهند ...
یکی از قانون جذب و فرکانس می گوید و یکی از سخت کوشی و یکی از راه های فروش و هوش مالی و یکی هم به سبک رمال ها از اعداد جادویی می گویند و عده هم از آیات قرآن و دعا بحث می کنند...
اما من در این نوشته کوتاه راه خودم را به شما می گویم و معتقدم که این راه برای پولداری بهتر جواب می دهد.
به نظر من انسان باید ژن خود را ثروتمند کند یعنی تا DNA شما DNA انسان پولداری نباشد هرچه قدر هم به این در و آن در بزنید از پول خبری نیست که نیست.
بعضی شخصیت شان پول دار است. حتی اگر در خانه شان نشسته باشند بازهم پول سراغ شان می آید..
از چنین آدمی حتی اگر تمام دارایی اش بگیری بعد از مدتی همان آدم می شود...
خودمان هم دیدیم که یک آدم پول داری زیر بار رفته اما پس از چندی نه تنها فقیر نشده که پول هایش بیشتر هم شده است...
پس پول در زندگی این آدم اهمیتی ندارد شخصیت این آدم مهم است...
سوال این است که چه کاری باید انجام بدهیم تا مردم به حرف ما خوب گوش بدهند حالا لازم نیست که شیفته ما بشوند یا یک دل نه صد دل عاشق ما شوند بلکه همین گوش دادن صرف هم کفایت می کند.
جواب این سوال هم از خود سوال آسان تر است . فقط کافی است که حرف خوبی برای گفتن داشته باشیم. وقتی ما حرف خوبی نداریم که به مردم بگوییم چرا انتظار داریم غرق در حرف ما شوند.
منظور من این نیست که گدای توجه دیگران باشیم اصلا مهم نیست که دیگران به ما اهمیت می دهند یا نه. اما خیلی مهم است که خودمان به خود مان اهمیت بدهیم اگر خودمان به خودمان اهمیت بدهیم اهمیت دادن یا ندادن دیگران برای ما مهم نمی شود.
می دانم حرفم شبیه. دانشگاهی که دانشگاه نباشد دانشگاه نیست شد ..
