امروزی کتابی خواندم ؛ چه کتابی!

کتابی امروز خواندم ، به این عنوان : از خواندن تا نوشتن ؛ چهار بار پشت سرهم خواندمش .

این کتاب ،نوشته خانم پازوکی است (نویسنده صاحب سبک و توانا ) بعد از خواندن این کتاب ، متوجه خیلی چیزها شدم ، از اینکه تقریبا ، نوشته های من خارج کادر است و وادارم کرد که بهتر و پخته تر بنویسم - بگذارید از محتوای کتاب ، چیزی نگویم تا خود شما عزیزان ،قبول زحمت کرده و کتاب را مطالعه کنید - بابت تعهدی که به نوشتن دارم ، روزانه ،مطلبی را در وبلاگ بگذارم .

برداشت هایی از کتاب فوق :

*نویسندگی برخلاف خواندن ، عملی تولیدی ست که از کل به جزء حرکت می کند ؛به این معنا که نویسنده با داشتن یک طرح کلی از موضوع ، اقدام به پاراگراف سازی می کند و سپس جمله بندی و در نهایت نظم لفظی و محتوایی را انجام می دهد.

* انسجام معنایی باید در متن وجود داشته باشد.

* انسجام لفظی و انتخاب کلمات مناسب و جذاب و هماهنگ .

* یک دست بودن متن کتاب .

* در مورد پاراگراف سازی ، خانم پازوکی ، نکاتی یادآوری می کند از جمله" بند مقدمه"

بند مقدمه ؛ حال و هوای آغاز مطلب است و باید دارای جذابیت باشد ؛ سپس  "پاراگراف های کمکی" باید نقش آفرینی کنند!.

از لحاظ محتوایی می باید ،پاراگراف ها مسیر منطقی را بپیمایند واز پراکنده نویسی و آوردن مطالب غیر مرتبط خودداری شود.

* جمله اول پاراگراف "موضوع پاراگراف " را تعیین می کند .

♡♡♡♡♡

{ برداشت شخصی من از کتاب نویسی}

من فکر می کنم نوشته خوب ، نیاز جامعه ماست ؛ وهرچه که تعداد قلم به دست بیشتری در میان ما باشند ، فرهنگ بهتری در همه زمینه ها خواهیم داشت.

....

کارها به صبر برآید.

 

حرفی که امروز با شما در میان می گذارم ، کمتر در کتابهای رنگارنگ موفقیت گفته شده

هست و جزو حکمت های کهن بشری ست       - البته هنوز هم کماکان کاربرد دارد -

که سعدی به خوبی از عهده بیانش برامده است آنجایی که می گوید :

 

کارها به صبر براید و مستعجل به سر در آید. 

 

با توجه به تجربه مکرر من و احیانا شما! این مطلب نیاز به اثبات ندارد که عجول شدن ما

در برهه هایی از عمر ما ، چقدر برای ما گران تمام شده است .

 

آفت زمان ما ، انجام کارهای سطحی و کم مایه است که به طور واضح دیده می شود ، 

کمیت جای کیفیت را گرفته است و دلیل این همه شتاب زدگی و سبک "فاست فودی"

برمی گردد به دنیای مدرن ما که سرعت را وارد زندگی ما کرده است ؛ از مترو تا قطار

سریع السیر و هواپیما و...که درجای خودش اتفاق مبارکی ست .

اما  هر امر خوبی در کنارش ، می تواند عوارض و آفت هایی هم داشته باشد ؛ که باید از

آن پرهیز کنیم .

جایی خواندم که در زمان هیجان ، توانایی عقل و ذهن انسان کاهش پیدا می کند - این

هم دلیل علمی برای حرف شیخ اجل - دقیقا مثل زمانی که اتومبیل در حالت سرعت

خیلی زیاد ، وزن کمی پیدا می کند و به همین دلیل هم در صورت کوچک ترین انحراف از

جاده ، واژگون می شود .

بگذارید از  تجربه خودم ، بگویم : 

دیروز در کتابفروشی شهر، پرسه ای زدم ؛ با کتابهایی مواجه شدم که عنوان های دهن

پرکنی داشتند : از همه جلو بزنید - استثنا باشید- و جالب این بود که بخاطر کرونا اجازه

دست زدن به کتابهارا هم نداشتم تا از محتوایشان سر در بیاورم ، بلافاصله بی خیال همه شدم!.

کتاب خوبی دیدم ؛ خوبیش این بود که نویسنده اش را می شناختم - ایشان کسی نبود

جز شهاب اناری - ( خوبی نویسندگان داخلی این هست که مطالب را بومی سازی می

کنند)  و کتاب خوبی هم بود ؛ البته بعد از این که کتاب را خانه بردم وخواندم ، متوجه این

قضیه شدم!

الان فکر می کنم اگر من چشم بسته و عجولانه خرید می کردم ؛ کلی کتاب ، با محتوای

بی ارزش و تکراری را با بهای گزاف خریده بودم.

لطفا همیشه سنجیده عمل کنید!!.

 

 

 

 

قوی باشید ؛ قدرت نبوغ می آورد.

امروز حدیثی از پیامبر (ص) را در کتاب  《لاتحزن 》 عائض القرنی خواندم ؛ که با وجود اینکه بارها این  حدیث را شنیده بودم ؛ بار معنایی متفاوتی داشت.

"المومن القوی خیر من المومن الضعیف و فی کل خیر "

 

 مومن  قوی و تنومند ؛ بهتر از مومن ضعیف و ناتوان است ؛ البته وجود هردوی شان ، مایه خیر است.

 

 

اگر از علوم رایانه و داده سردربیاورید متوجه می شوید که برخی از اجزای رایانهhardware    و برخی دیگر شامل 

Software   می شود ؛  یعنی سخت افزار و نرم افزار.

مومن ضعیف و قوی  ؛ مثالش چنین است .

خیلی از افسردگی ها و دیپریشن ها را و تحلیل رفتن قوای جسمی و روحی  ؛ که اصطلاحا " ناتوانی خود آموخته "  که روانشناسان مطرحی همچون  " ولیام گلاسر " و " دنیل گیلبرت"  اشاراتی به آن داشته اند ؛ درمانش در قوی بودن هست.

واین یعنی " خود القایی معکوس "   .

نقش القاء و تلقین را کسی نمی تواند رد کند.  

چندین وقت قبل من کتابی خوندم و الان هم توی کتابخانه ام دارم  کتابی ست با عنوان : 

" روان شناسی اضطراب"  اثر رابرت هندلی . وترجمه مهدی قراچه داغی.؛  در مورد تصویر سازی حرفای خوبی داره که دوستان می توانند بخوانند. ... فعلا .

 

آرامشی خدایی برای تان آزومندم..

 

 

 

در زندگی شاد باشید .

 آنا روبرتسون براون گفته است:"اگر امروز شاد نیستید، هرگز شاد نخواهید بود! ."

دیروز داشتم کتاب "گامی برای شاد زیستن " پراسانا رائو باندلا" تورق می کردم؛ که به جمله بالا برخوردم خیلی برای من جالب و لذت بخش بود.

 این جمله ، پیام مهمی برای من داشت . پیامش این بود که شادی را نمی شود به تاخیر انداخت و این طور نیست که بگوییم من الان نمی توانم شاد باشم منتها قول می دهم که از فردا شاد باشم !

برداشت دوم من از این جمله این بود که شادی چیز عجیب و غریبی نیست که به دنبالش هستیم ، شادی بخشی از زندگی ماست .

ما می توانیم حتی موقعی که دل مان گرفته شاد باشیم .

حتی موقعی که داریم از یک چیزی رنج می بریم ،شاد باشیم .

زمانی که در زندگی هدف ارزشمندی داریم ، شاد  باشیم.

زمانی که دلمان قرص است که خدایی داریم و این اعتقاد به ما دلگرمی و آرامش می دهد ، ما می توانیم احساس شادی را تجربه کنیم .

دوستان عزیز !!

هیچ وقت شادی را در زندگی تان با داشتن زندگی لاکچری گره نزنید.

شما می توانید حتی در آلونک فقیرانه تان خوشبختی را بیشتر از آدمی که در هتل five star هست تجربه کنید.